Home |
|
E-mail |
Zondag 25 okt met de dingy naar het strand, zwarte kiezelstenen, waarna
het verkennen van Madeira kan beginnen. Een ieder gaat zijn eigen weg en
afgesproken is om tien s'avonds weer op het strand te zijn om met de dingy
weer naar de White Raven te gaan.
Ik heb zelf gekozen voor een wandeling langs de kust richting Lobos. Op
de terugweg heb ik een weg hogerop gezocht en loop langs de ene kant lans
leuke villa's en de andere kant de woningen van de bananenplanters en het
verschil is enorm. Maar er zijn meer bananen planten dan villa's.
Via een route die nog hoger gaat komt ik langs het voetbalstadion alwaar
de lokale helden een lichtwedstrijd gaan spelen en gelukkig zijn er hier
geen Hollandse toestanden rondom een wedstrijd kan ik rustig lang de bier
drinkende supporters lopen.
Voorbij het stadion loopt een weg stijl naar beneden welke ik dus maar
neem om hopelijk op de tegenoverliggende helling te komen. Het geluk is aan
mijn zijde en ik vind een betonnen pad langs de bananenbomen naar beneden
waarna weer in het centrum terecht kom. Na een biertje en de dingy terug
aan boord en naar bed want de volgende dag vroeg uit de veren voor wat de
Canadezen noemen "hiking".
Maandag 26 okt met Daan en Dease er op uit voor de hiking . Niet wetende
wat er boven mijn hoofd hangt ga we er met volle moet tegenaan.
Eerst met de bus voor bij het zelfde stadion als gisteren en daarna beginnen
aan de "Levada" 110k)! De levada is een bewateringssysteem
om het de lokale bevolking mogelijk te maken om op de berghellingen bananen
en andere gewassen te verbouwen. De levada is een afwateringssyteem van hoog
uit de bergen langzaam afdalend langs de hellingen naar beneden met aan de
dalzijde een stenen rand van veertig tot vijftig centimeter met daarnaast
het watergedeelte. Het water gedeelte is op delen afgedekt zodat de loopruimte
wordt verbreedt tot een meter, op de overige delen is het dus alleen deze
richel.
Het traject is op gedeeld in twee delen nl.. Levada Dos Piornais en de
Levada Do Curral.
Na een lang gedeelte van de wandeling komen we bij de wat meer stijlere
bergen en hier begint de ellende, want er blijft niet veel meer over als
alleen de richel aan de dalzijde (129k) met daarnaast
een afgrond zoals het wel lijkt van wel tweehonderd meter. Gelukkig is dit
niet overal zo, maar er zijn ook stukken met overhangende rotsen en stukken
met aan weerszijde niets. Als gevolg hiervan hebben delen van de levada op
handen, voeten en knieen moeten afleggen. Waarna ik voor mezelf vast kan stellen
dat hoogtevrees is iets dat je uit kan bannen als je alleen maar staart naar
de ene richel die je moet volgen. Maar we kunnen stellen dat het een overwinning
is voor ons allemaal.
Dinsdag 27 okt een dag van rust, kleine klusjes en huiswerk voor de opleiding Coastal Navigator. Een Canadese opleidingsprogramma welke ik probeer aan boord van de White Raven te volgen. Een opleiding tot schipper op niet commerciële basis on- en offshore. Het wordt afwachten of ik de tijd hiervoor kan vrijmaken, al met al is het een engelstalige cursus.
Woensdag 28 okt eerst weer aan het huiswerk en daarna een paar uur lekker
luieren. Dit is wel nodig want de benen voelen toch wel een beetje vermoeid
van de levada, wat een wandeling was van een kilometer of zeventien met
een hoogte verschil van zo'n driehonderd meter, wat mij pas later is verteld.
En dat is duidelijk wat meer dan ik Nederland gewend ben.
In de loop van de middag zijn we met de dingy naar de kust gegaan en op
een heel andere plaats aangekomen door de toch wel harde wind en hogere golven
met als gevolg daarvan dat we de dingy een halve kilometer over de boulevard
hebben moeten dragen om op de plaats aan te komen van waar we met deze wind
weer terug aan boord moeten kunnen komen.
Philip en Janine hebben gisteren de White Raven verlaten om een nacht aan
de wal door te brengen en de vlucht voor Janine te regelen zodat zij vandaag
zou kunnen vertrekken naar haar volgende bestemming. Echter tot 22.00uur hebben
we nog steeds niets van ze vernomen zodat we niet weten waar ze zijn en wat
ze gaan doen. Morgen is op tijd op staan voor de safety drill.
Donderdag 29 okt de safety drill is verplaatst na vanmiddag dus er zijn
geen plannen voor de ochtend gemaakt.
Aan het eind van de ochtend horen we dat we s'middags vers water kunnen
tanken, waardoor de drill is verplaatst naar vrijdag.
Tijdens het water tanken liggen we aan de kade en na een heerlijke onverwarmde
douche gaan ik hier aan land om wat boodschappen te doen, wat meer van de
stad te zien en wat te eten. Aan land ook even geinformeerd of het gebeuren
met de email is gelukt en jawel, anders hadden jullie dit niet kunnen lezen.
Philip en Janine zijn weer terug en van Janine neem ik afscheidt want ze
is onderweg naar het vliegveld.
Vrijdag 30 okt de safety drill bestaande uit allerlei instructie hoe de
diverse machines te starten, waaronder brandbluspomp. Een fingeerde brand
in een van de voorste hutten, waarbij we alle onderdelen van het brandblussen
behandelen en ook hoe om te gaan met de bemanning en de gasten.
De z.g. MOB oftewel de Man Over Board situatie eerst de theorie over het
hoe te manoeuvreren van het schip en daarna het werkelijk binnen brengen
van een van ons onder verschillende omstandigheden zoals aangelijnd, niet
aangelijnd en bewusteloos. Afgezien van de striemen van de touwen ging dit
redelijk. Morgen als we naar Porto Santo gaan komt het manoeuvreren aan de
beurt.
Als deel van de bemanning dienen Daan en ik allebei ons Canadees marifoonbewijs
te behalen, geëxamineerd door Jacqeuline, meer huis werk dus.
Het is de dag voor Haloween en dat is te merken aan boord van de White
Raven want hier en daar zie iemand spullen verzamelen voor het kostuum van
morgen zo ook ik. Op het laatste onderdeel na heb ik het voor mekaar , alleen
hoe ik dit deel moet doen weet ik nog niet, misschien nog wat late creativiteit.
Het is ook de dag voor het vertrek naar Porto Santo, dus morgen vroeg op en
weg.
Zaterdag 31 okt mijn neef is jarig en wij zouden Madeira verlaten richting Porto Santo, echter de wind en de golven hebben een dusdanige aanslag gepleegd op de bevestigingen van de grote dingy dat deze het niet hebben overleeft. De dingy is dus verdwenen met de mogelijkheid van naar lagerwal in de haven of langs de pier het wijde sop. Na een zoekactie van Daan en Philip door de haven met de andere dingy welke bijna de hele ochtend in beslag neemt, en niets oplevert, is het te laat om te vertrekken en besluiten we om Haloween maar in Madeira te houden. Dus schoon schip maken en dan Halowenen met Jag&Ben, Daan&Dease, Philippe en mezelf.
Maandag 2 nov deze dag is in gepland als een rustdag na een week van ankeren.
Na het pannekoeken ontbijt moeten er eerst weer wat klussen gedaan worden
voor de oversteek naar de Kanaries. Tijdens de controles blijkt dat er teveel
speling zit in de overbrenging naar het roer, waardoor er wat extra onderhoud
gedaan moet worden en we dus wat later uit Santo Porto zullen weggaan. De
dag zelf is wat nat begonnen en in de avond worden we schoon gespoeld door
een fikse onweersbui, welke op zich weer goed is om wat zout uit kleding te spoelen.
In de marina ontzettend genoten van een overvloedige hete douche en een
borrel toe.
Dinsdag 3 nov, gisteravond van de barman van de het café aan de
haven te horen gekregen dat we voor de reparatie naar ene Augustos moeten
vragen aan wie dan ook in het dorp. Deze Augustus is de lokale reparateur
waarvan iedereen op het eiland weet waar die uithangt. Dit blijkt later
ook wel want Philip en Dease met het zware onderdeel werden van de ene naar
de ander plek gestuurd en daar aangekomen bleek dat de vogel alweer gevlogen
was, maar na een halve dag heen en weer lopen hebben ze hem gevonden en hij
brengt s,avond alles netjes weer gerepareerd terug. Ikzelf ben na wat elektraklusjes
over het eiland gaan lopen en bij terugkomst op de White Raven krijg ik te
horen dat morgen om 06.00uur vertrekken naar Tennerief een tocht van ongeveer
280 mijl.
En vanavond nog een hete douche, een borrel. slapen en terug naar het ritme
zes op en zes af. Ondertussen heeft Philipe zijn muurschildering
af kunnen maken.