Rotterdam-Curaçao a/b SV White Raven 1998-1999

E-mail

De caribic St. lucia

Back-Terug

St. lucia 20 dec

Zondag 20 dec na het bijkomen van de aankomstborrels het tijd om het anker te lichten en Rodney Bay in te varen om te gaan tanken en in te klaren. Gelukkig is er bij de fueldock een bar waar we naar toe kunnen lopen. Het eerste begin is er. Na een paar flesjes Piton bier is het tijd om geld te tappen, een telefoontje naaar huis te plegen.
Vanaf de marina gaat de boot voor anker en met een groep gaan we naar de Snooty Bar alwaar een aansluiting is op het internet zodat we kunnen e-mailen. Uit eten en verder borrelen is het parool van de avond en zelfs meedoen aan het kareoke.

Maandag 21 dec een dag St. Lucia te gaan bekijken. Samen met Mark trek ik er vroeg op uit, eerst naar Castries. Castries een plaats met een vliegveldje en een plaats waar de grote cruise schepen afmeren met hun massa's bezoekers. De galaxy een gigantisch drijvend flat gebouw naar mijn mening te lelijk om te zien.
Het plaatsje zelf is het grootste van het eiland, maar toch nog heel klein. Wel zie ik nu een heel andere cultuur met leuke huizen, markten en vriendelijke mensen. om hier te komen maak je gebruik van het openbare vervoer, een kleine bestelbus met ruimte voor vijftien. De drivers, zoals ze hier genoemd worden, zijn regelrechte formule een coureurs en je vraagt je af of het allemaal wel goed zal aflopen.
Vanaf Castries met de volgende bus naar Coufriere en weer gaat er een “wereld” voor mij open als je ziet hoe de dorpen er uitzien en hoe de mensen leven. Aan het eind van de dag kan ik zeggen dat ik heb genoten van wat ik heb gezien en meegemaakt.

Dinsdag 22 dec we raken ze nu echt kwijt onze gasten maar s’avonds is Bob uit Canada aanwezig. S’ochtends met Mark naar de marina om een film te laten ontwikkelen en wat andere boodschappen te doen.
Bij de marina kom ik Miran tegen en ik krijg een brief van hem welke ik vannacht zal lezen.
Gisteren met Mark de westkust gedaan vandaag dus de oostkust. Via Castries helemaal naar het zuiden van het eiland naar Vieux Fort. Weer een plaatsje dat er anders uitziet dan degene waar we al zijn geweest en weer wat kleiner en minder ontwikkeld. Een wandeling naar Cape Moule a Chique met een lighthouse op tweehonderdmeter hoogte. Een oude welke we kunnen zien en een nieuw die achter de top zit en waar we niet kunnen komen.
Hierna in de bustaxi richting Castries en bij Dennery opgelucht uitgestapt om het dorp te bekijken en weer is het plaatse anders en nog eenvoudiger. Tijdens het wandelen worden we getrakteerd op een tropische stortbui, hetgeen in houd dat je op tijd schuilt of dat je zeiknat wordt. Wij hebben kunnen schuilen onder een afdak van een huisje waarvan we dachten dat het in aanbouw was, maar na een paar minuten hoorden we geluiden achter ons en er bleken toch mensen in te wonen. Vraag niet hoe het leek mij erg krap en primitief , maar er was toch een misschien wel nieuw speelgoed tractor van een meter lengte voor de kleine. Een andere wereld!
Vanaf Dennery weer terug naar Rodney Bay om te eten en en wat schrijfwerk bij te werken met potlood en papier.

Dominica 23 dec

Woensdag 23 dec terwijl ik dit zit te tikken zijn we onderzeil naar Dominica met de nadruk op "ni" een tocht van zo'n tachtig mijl. Zoals te zien is werkt de pc weer en nu maar hopen dat die blijft werken en dat ik de afgelopen dagen alsnog in kan voeren.
Vandaag een dag zonder eiland tripjes echter wel de gelegenheid om te proberen de dieptemeter te maken of een nieuwe aan te sluiten. Ook de dag om de water voorraad aan te vullen, wat tot wat toestanden leidde met het personeel want het innemen van vier ton water neemt langer in beslag dan dat hun verwacht hadden. We moesten maar een stuk opschuiven werd mij verteld en als reactie daarop heb ik gezegd laat ze maar langszij komen, maar hier gingen ze niet mee akkoord en daarop kwamen er meer en ze begonnen gewoon het schip te verplaatsen.
Na te zijn uitgeklaard is het de gelegenheid om mijn foto op te halen en wat nieuw geld te tappen. Het weg brengen duurde al uren voordat het rolletje kon afgeven, maar het ophalen bleek vandaag zelfs onmogelijk, dus we zijn vertrokken zonder het rolletje en/of de afdrukken met het gevolg dat ik nu niet weet hoe de kwaliteit is nadat ik het toestel heb gerepareerd. Op de weg van Dominica naar St. Vincent zullen nog even proberen om St. Lucia binnen te lopen om te kijken of de foto’s er nog zijn.
In een van de winkels zien we een weegschaal en ja ik ben inderdaad afgevallen, maar ik schrok wel van de ongeveer negen kilo, nog maar 86 kilo zijn er over van mij. Sommige zullen hier zo hun eigen gedachten over hebben maar telkens proberen je broek op te halen is ook niet alles.

Donderdag 24 dec de nacht met de caraibische winden. Tussen de eilanden een dikt zes, achter de eilanden een heel ander verhaal, zo lig je te dobberen omdat er geen wind is en het volgende moment een hoosbui met een dikke zeven en uiteraard nacht dus je ziet het niet aankomen.
In de ochtend gaan we proberen in te klaren in Roseau eerst was het idee om voor anker te gaan, maar bij het naderen zien we mogelijkheden om af te meren wat een heleboel dingen makkelijker maakt. Bij de steigers aangekomen maken de daar aanwezige lieden ons duidelijk dat we hier niet mogen liggen want het is een visserskade. We kunnen wel aan een andere kade gaan liggen maar daar hangen autobanden die de verstaging kunnen beschadigen wat we uiteraard niet willen. Na het een en ander heen en weer gepraat besluiten we om naar Portsmouth te gaan.
Op de weg hierheen maken we meteen kennis met de lokale watertaxi's die al van grote afstand naar ons toekomen om hun diensten aan te bieden. Nadat we voor anker zijn gegaan gaan Jaqueline en Ben naar de costums met Cornelius, onze taxi driver voor de komende dagen. Nadat we zijn ingeklaard is het tijd om het dorp te gaan verkennen.
Het is hier toch weer anders dan in St. Lucia, de bevolking is wat meer opdringerig. Nadat we op Daan na, zij heeft de bood versiert, de lokale bieren hebben geprobeerd zijn we terug gegaan naar de boot en hebben genoten van de rumpunch en andere heerlijke gerechten.

Vrijdag eerste kerstdag een uitgebreide brunch en na de brunch voor de liefhebber een taxirit de rivier op. De rest blijft en boord en probeert niks te doen, maar de coats card vindt het de moeite waard om ons te bezoeken en ze houden ons een uur bezig en geven ons het advies om morgen naar de immigratie te gaan voor het halen van een stempel, mijn eerste, in onze paspoorten.
Nadat de taxi de andere heeft terug gebracht nemen een paar de gelegenheid om de jaarlijkse kerstdouche te nemen voordat we uit eten gaan. In een lokaal restaurant gaan we aan de zoals de brochure beloofde aan de lobster, voor mij de eerste keer en ik moet zeggen het heeft mij gesmaakt. Na het eten is het party time.

Zaterdag 26 dec nadat we amper zijn bijgekomen van de dag of was avond hiervoor lag Cornelius alweer langszij om ons op te halen voor een rondrit over het eiland. Het was niet de beste dag om dit te doen gezien de slaperige gezichten van sommige, maar het was wel de moeite waard met een bezoek aan een regenwoud en vele mooie uitzichten, planten, bloemen, kruiden, bonen, enz. en zelf een dood gereden baby boa .

Zondag 27 dec dag Dominica,. maar niet nadat we eerst hebben geprobeerd de dieptemeter te repareren . Helaas zonder succes. Een nieuwe geplaatst en een tijdelijk oplossing voor de transducer kunnen we nu toch de diepte meten.
De kerstdagen op Dominica een mooi eiland met 365 rivieren of bergstromen, ook een eiland met zoals onze gids gisteren vertelde en wijzelf ondervonden met 200 tot 300 inch regen per jaar. Deze regen is ook voor ons een beetje teveel want als je even buiten op het dek gaat zitten komt de regen je weer verjagen, korte en soms hevige buien, niet geschikt om je erin te douchen want ze duren niet lang genoeg hiervoor.
De ontdekkers onder ons die de riviertocht hebben gedaan zijn ook stroomopwaarts een wandeling gaan maken tot en met hun enkels door de riviermodder en dat is nu te zien, want er zijn kleine beetje of pukkeltjes zichtbaar en ze jeuken.
Ook Cornelius komt nog even langs, vandaag zien we een andere boot en een andere buitenboordmotor en maar dat weten we niet zeker ook een andere compagnon. Wat er precies is gebeurt zullen we niet te weet komen, maar op kerstavond hoorden we hem al zeggen dat hij nogal wat rent moest betalen en dat die vannacht (kerst) zo het strand op zou varen om te gaan slapen. Er schijnt wat gebeurt te zijn die nacht. De volgende dag is hij ons netjes op de afgesproken tijd komen halen voor de rondrit, echter toen we terug kwamen zij hij dat iemand er met zijn boot vandoor was. Later kwam iemand die waarschijnlijk zijn compagnon was ons ophalen en terug brengen naar de boot, van hem kregen we te horen dat de buitenboordmotor van hem is en de boot van Cornelius. Waar ligt de waarheid?
De reden is duidelijk, maar met een glimlach en zaken is zaken kwam hij zijn geld halen van de vorige dag.
Eind van de middag is het tijd om te vertrekken en het begin is onrustig zeilen op, zeilen neer, motor aan, zeilen op, motor uit enz. Boven Dominica begint de wind wat constanter te worden en kunnen we een soep gaan eten.

Maandag 28 dec We zijn onderweg naar St. Vincent en de Grenedines ergens ter hoogte van Martinique als we een stormwaarschuwing van Fort de France op de vhf ontvangen, eerst in het frans daarna een verkorte uitgaven in het engels, het is niet veel goeds. Ergens op de oceaan een weersysteeem oostelijk wind 7 bf met uitschieters tot 50 kn tijdens buien, een ruwe zee met hoge golven. Een half uur later wordt het weer uitgezonden en nu iets duidelijke in het engels maar het blijft nog een hoop gissen van waar het systeem zich bevind en welke kant het op gaat.
Omdat dat de ruwe zee ook tussen de eilanden door de carib binnen zal komen wordt besloten om eerst de koers te verlegen naar martinique om daarna vlak onder het eiland lang te varen richting St. Lucia waar we bekend zijn met de lokale situatie en weten dat we daar goed beschut kunnen liggen.
Tijdens de volgende uren besluiten we om toch maar naar martinique te gaan en eind van de middag liggen we voor anker en is de gelegenheid daar om het frans wat op te halen..

Martinique 29 dec

Dinsdag 29 dec bij komen van de trip en daarna lekker gaan snorkelen. Veel verschillende vissen en vele mooie kleuren, morgen misschien weer snorkelen en een foto maken wie weet. Voor de rest is er over vandaag niet veel te vertellen afgezien dat we hebben besloten om hier tot volgend jaar te blijven en dan in een stuk door te gaan naar Grenada. Dus oud en nieuw op Franse bodem met champagne en Franse kaas is wat de mogelijkheden zijn voor ons.

Woensdag 30 dec snorkelen en schrikken, want ik zie een slang op de bodem. Het blijft snorkelen want het duiken hier betekend wrakduiken op dertig en meer meter diepte te veel voor mij. Na het snorkelen even de benen strekken op het land een kleine klim en een paar foto van St. Piere en dan terug naar het terras waar de rest zit te wachten op onze bergbeklimmers Mark en Dease. Mont Pelé de vulkaan die in 1902 het bijna het hele dorp heeft vernietigd. Moe en voldaan komen ze aan schuiven aan de tafel en je kan de klok er bijna op gelijk zetten als wij ergens buiten gaan zitten aan het eind van de middag beginnen de buien te komen.
Vele Carib bieren later en na wat dansen en plezier laten we het koken schieten en trakteren onszelf op een pizza. De afspraak om morgen weer terug te komen op het nu al door ons geliefde terras is al gemaakt. Oud en nieuw wacht op ons.

Donderdag einde van 1998 begint met het opnieuw bevestigen van de riemen waarmee we moeten roeien en het is belangrijk want vannacht, volgens jaar dus, hebben we ze weer hard nodig.
Na dit is het weer tijd om te snorkelen, vreemd is het wel als je dan denkt aan huis. Huis, thuis terwijl ik dit zit te typen staan bij hun de oliebollen en de appelflappen op tafel en heeft iedereen er ondertussen alweer genoeg gehad.
Kijken naar een oudejaarsprogramma, wie is het deze keer? Ik weet het niet en het maakt me niets uit, want als jullie daar alweer bijna naar bed gaan of er al in liggen is het bij ons nog oud jaar.
Het bellen naar huis blijft moeilijk, moet ik nu een kaart kopen voor een hoop geld en misschien is er niemand thuis, tot morgen wachten kan niet want dan verlaten we Martinique, waarschijnlijk zonder nog aan wal te komen en zo ja dan is het afwachten of je er door kan komen. Dus het bellen maar uitstellen totdat we op Grenada zijn waar we met EC $ kunnen betalen.
De rust op dit eiland maakt het voor mij ook wat lastiger om, mede omdat ook ik aan de rust meedoe, veel te schrijven.

Vrijdag 1 jan na het uitbundig vieren met de Franse militaire in de lokale bar is het tijd om de zeilen te zetten richting Grenada. Eerst genieten van de kustlijn van Martinique en een paar mee zwemmende dolfijnen. Daarna gereed maken voor de oversteek naar St.Lucia, want we verwachten nogal wat golven tussen de eilanden, maar achteraf blijkt het nogal mee te vallen. In de avond passeren we St. Lucia en we zitten weer in het oude ritme van zes op en zes af.

Zaterdag 2 dec bij het begin van de nachtwacht proberen we de motor bij te zetten, na enig haperen doet die het, maar schakelt meteen wat apparatuur uit, waardoor we een tijd met de zaklamp op het kompas moeten richten om de koers te kunnen af te lezen.
Tijdens deze wacht beginnen we aan de oversteek naar St. Vincent, dit bij gestaan door de bijna volle maan wat het uitzicht over zee behoorlijk verlicht.
Tijdens de middagwacht passeren we de eilandengroep de grenadines, allemaal verschillende eilanden de ene vlak de andere met een paar bergen. Ook een middag van heerlijk zeilen met een lekkere wind en een zonnetje. Aangekomen bij St. George’s op Grenada geeft de motor weer problemen en nadat we de zeilen hadden opgedoekt konden we er een aantal weer omhoog trekken om al zeilend voor anker te gaan, hetgeen allemaal soepel is verlopen.

Grenada 3 jan

Zondag 3 jan ontbijt met pannekoeken en daarna op de motor de lagoon binnen gevaren om meer beschut dichter bij van alles en nog wat te zijn. Na een wandeling door het plaatsje en een bezoek aan het ford George met een van de lokale busjes naar het vliegveld. De rit is weer een gebeurtenis op zich met een chauffeur die het honderd uitpraat en op het vliegveld aangekomen blijk het kantoor, waar Bob zijn vlucht moet regelen gesloten. Voor mij is er de gelegenheid om een telefoon kaart te kopen en te proberen mijn broer gelukkig nieuwjaar te wensen, echter krijg ik allen een in gesprek toon te horen.
Op de terug weg naar het dorp laten we ons afzetten om naar het strand te gaan voor de lunch en voor een duik en een zonnebad. Tussendoor noch een andere telefoon geprobeerd maar nee. Na een stukje wandelen over het prachtige strand vinden we onze lunch tent en terwijl Bob en Mark de bestellingen verrichten probeer ik weer een telefoon te vinden, wat mij gelukt is. Niet mijn broer, nog steeds in gesprek maar mijn tante krijg ik te pakken en vraag haar maar naar mijn broer te bellen. Bob speelt de ontdekker op het strand en komt terug met de mededeling dat hij gaat duiken en dat er voor mij ook een mooie gelegenheid moet zijn om te duiken op woensdag, dus met zijn drieën naar de duikschool en een afspraak gemaakt voor twee duiken op woensdag. De relatie is meteen goed want we worden op volle snelheid over water terug gebracht naar de boot.

Maandag 4 jan met bob en de chauffeur van gisteren weer naar het vliegveld, dit keer via een geheel andere route wat het op zich weer interessant maakt om met onze lokale gids te reizen. Bob heeft bijna alles kunnen regelen en hoeft alleen nog maar te bellen om zijn vluchten vast te leggen. Ondertussen vraag ik maar aan Georges hoe het zit met het internet, gisteren zij die dat hij het wel wist , maar toen ik hem de kaart van St’george’s onder zijn neus duwde om het aan te wijzen is hij maar gauw in de rondte gaan vragen waar het wel zou zijn en gelukkig wist iemand het hem te vertellen, voor een paar dollar meer brengt hij ons er heen. Bij het internetcafe, met de sprekende naam Galaxy, aangekomen zien we tot onze schrik dat het gesloten is van wege dat het personeel niet kan komen omdat de hoofdweg is opgebroken. Terwijl ik deze tekst stond te lezen op de deur heeft Bob iemand anders geïnformeerd en als ik weer in de bus stap krijg ik te horen dat de tent om elf uur open gaat. Nog net op tijd kijk ik op een klok om te zien dat het half elf is dus ik stap uit de bus en blijf wachten tot dat de tent open gaat. Daarna richting de lagoon bij het dorp waar ik weer iedereen ontmoet en een wandeling begin naar het dorp.

Dinsdag 5 jan s’ochtends om acht uur worden we opgehaald door karl en “zijn” duikboot of was het toch een speedboot. Bob gaat wrakduiken naar de Bianca C het grootste wrak van de Carib is ons vertelt en ik ga vanaf het strand verder een wandeling langs de kust maken om de overige stranden en baaien te ontdekken. Na een flinke klim op mijn blote voeten langs een hek met luidruchtige waakhonden ben ik op Dr moon’s beach gekomen waar ik een lekker bakje koffie heb kunnen nuttigen, dit was wel nodig, want de belevenis hiervoor was toch wel erg apart. . Na het hek en ik een landweg gaan volgen en die eindigde, echter was er nog een voetpad met daarnaast telefoonpalen of iets dergelijks. Ik besluit om mijn geluk te beproeven en ga het pad op echten na een paar meter begint het wat nat en slipperig te worden dus ik besluit om mijn slippers aan te trekken, alsmaar ga ik verder langs de hoge klif of moet ik zeggen het diep dal. Ik zie mogelijkheden om naar beneden te gaan maar ik durf het niet aan omdat ik waarschijnlijk niet de zelfde weg terug omhoog kan klimmen en besluit dus maar om verder te gaan . En dan opeens komt er iemand van de andere kant, opluchting ik kan verder. Een oud vrouwtje met een mand op haar hoofd en een stok in de hand komt om de hoek, ze ziet mij daar staan en schrikt van wat ze ziet. Een malloot op slippers op een slipperig pad op een richel en zonder stok. Zonder stok, dat kon niet en dat heeft ze me wel echt duidelijk gemaakt door het mij te vertellen voordat ze me passeerden, tijdens het passeren en na het passeren en ze ging pas verder nadat ik gezegd had dat ik een stok zou gaan zoeken. Uiteraard heeft ze gelijk en had ik deze toch zo nieten mogen maken. Al verder wandelend op de blote voeten. omdat de slippers kleine wondjes heeft achter gelaten kom ik langs een kapsalon waar men duidelijk reageert als ik even met mijn handen door mijn haar ga. Verder wandelen naar de duikshop waar ik met Bob de lunch nuttig. Bob gaat middags weer duiken en ik doe wat een vakantieganger moet doen en ga op het strand liggen.

Woensdag 6 jan acht uur Karl ligt weer klaar om ons naar de duikshop, vandaag is het zo ver ik ga duiken en met mij de ervaren Bob en Mark. Twee duiken vandaag de eerst bij Il Ronde en de tweede bij the sisters klein eilandjes boven Grenada met wat ons belooft is de mooiste duikspot van alles. Wat mij niet helemaal duidelijk was geworden was de diepte die we zouden gaan duiken. de eerste de diepste tot op 90ft een nieuw dieptepunt voor mij en de tweede tot 75 ft, ook een wereld die nog niet vaak heb kunnen aanschouwen. Veel soorten vis veel soorten koraal helaas niet de schildpadden en de haaien waar over gesproken werd voor de duik maar misschien ben ik nog niet ervaren genoeg om alles in mijn omgeving te zien. Zoals jullie weten stond er met kerst lobster op het menu, als ik toen net zoveel lobster had gehad maar dan van het formaat dat ik hier onderwater heb gezien dan zat ik nu waarschijnlijk nog lobster te eten zo groot als deze zijn. Het is een speciale dag en ik begin wat meer de smaak van het echte duiken te pakken te krijgen en informeer naar de volgende mogelijkheden.

Donderdag 7 jan weer de boot verlaten om iedereen de gelegenheid te geven om aan de boot te schilderen en andere klusjes te doen. Een dag voor mij en Mark om wat meer van het eiland te zien en te wandelen. Ook een hete dag waardoor het wandelen wat zwaar valt en we een behoorlijke dorst krijgen, maar aangezien mijn manier van blind wandelen ook inhoudt dat je op plekken komt waar niemand anders komt, je ook op doodlopende stukken terecht komt. Maar de kust aan de atlantische kant is ruiger en grilliger maar ook mooi om te zien hoe weer en wind invloed heeft op dezelfde kust. Ondertussen heb ik ook weer het internetcafe bezocht en ben in het bezit gekomen van een E-mail adres en wel een met de mooie naam en een naam met een verhaal nl. scombrus@hotmail.com en ben nu dus in de gelegenheid gekomen om zelf e-mail berichten te ontvangen. Ook heb ik besloten om te duiken en ga dus informeren bij de duikshop of het kan en wanneer Vrijdag niet maar Zaterdag wel en ik beloof om er op terug te komen.

Vrijdag 8 jan dease helpen met het grootzeil opnieuw op te tuigen wat de hele ochtend in beslag neemt en aan eind van de ochtend of was het al begin van de middag weer naar de wal en een kleine wandeling door het dorp, dit was voldoende voor mij om te besluiten om maar niet naar de duikshop te gaan voor een afspraak voor zaterdag omdat deze man helemaal op is en van zijn rust moet gaan genieten. In de loop van de dag komt wel het idee op mede omdat we over twee weken weer op Grenada komen om de duiken die ik heb gedaan en die ik nog wil doen te gaan gebruiken voor mijn Padi Advanced .

Zaterdag 9 jan een wandeling naar de duikshop en informeren wat de mogelijkheid zijn voor mijn advanced, ik heb geluk en ze willen meewerken, dit houdt in dat ik morgen diep moet duiken en dat nu al een lesboek voor mijn neus heb over de cursus. Dus na wat lezen is het tijd voor de nodige rust en ondertussen komen Mark en Bob ook een kijkje nemen op het strand en na een borrel in de Marina is het tijd voor op tijd naar bed..

Zondag 10 jan de dag van de diepte. Ik wordt gekoppeld aan het Canadese koppel wat we woensdag al hadden ontmoet en hij moet omdat hij de mastercursus is gaan doen met mij een test doen om te kijken ik onderwater nog last krijg van de narcose. Het is de Bianca C waar we de diepte duik gaan doen voor mij een geheel nieuwe ervaring omdat je eigenlijk in een donder gat aan het afdalen bent en dan opeens is daar het wrak en kijkt je op je diepte meter en zie je dat je op ongeveer 135 ft diepte zit en je merk er eigenlijk niets van. Het is weer een speciale ervaring en na de test gaan we verder over het wrak en na 13 minuten beginnen we op te stijgen naar de duikboot met een vijf minuten stop op 20 ft. Na de duik ga ik in een bepaalde roes van geluk en verwondering terug naar het strand, waar het cursusboek alweer op me ligt te wachten, maar ook de gelegenheid om bij te komen in de zon. Over twee weken ga ik verder met de cursus en hoop dan Advanced te zijn.

De grenadienes