Home


Rotterdam-Curaçao a/b SV White Raven 1998-1999

E-mail


De caribic Tobago en Granada

Back-Terug
Tobago 19 jan


Dinsdag 19 jan onder vol zeil naar Tobago en de ouderen hebben wat moeite met het slingeren van het schip en de warmte in de hutten want Jon komt tijdens onze nachtwacht snakkend naar frisse lucht ons verblijden met een bezoek en zegt dat hij zich afvraagt hoe wij dit vierentwintig dagen hebben kunnen volhouden zijn vrouw Eva heeft misschien wel een van de zwaardere nachten van haar leven en de pillen e.d. hebben dus niet voldoende geholpen om het wat aangenamer te maken voor haar. Ook Ben heeft zijn gebruikelijke problemen met het inslingeren maar is gelukkig toch in staat om ook het stuurwiel te nemen.
Eindelijk weer een tijdje zeilen, ook dit is voor mij waar de reis om gaat. De bedoeling is scarborough maar de wind werkt niet erg mee en we gaan dus op een andere plaats voor anker, nu ik dit zit te typen weet ik nog niet precies waar maar dat zal ik straks aan het eind van de middag wel zien.
We zijn voor anker gegaan bij Store Bay op vijf minuten lopen van het vliegveld, waar we onze TTdollars hebben gehaald en het plan hebben bedacht om Dease morgen met het vliegtuig naar Grenada te laten vliegen om zijn Treesi te verrassen die als bemanningslid op een cruiseboot vaart en morgen in St’George’s is. Ook hebben we Rick tot reisleider gebombardeerd voor de dag van morgen.

Woensdag 20 jan vroeg op om koffie te zetten voor Dease en om hem weg te brengen naar het vliegveld. Het is spannend want bij de eerste balie wordt ons verteld dat we een half uur te laat zijn en dat er geen vlucht meer is, maar na links en recht wat vragen blijk er een andere maatschappij zijn die ook op Grenada vliegt. Alleen de balie gaat pas om half tien open en Daan en ik moeten terug naar de boot voor het ontbijt en omdat we er deze dag op uittrekken met Rick. Na wat heen en weer gepraat gaan de party naar het vliegveld en weet daar en taxibus te huren om naar Scarborough te gaan en hier aan gekomen valt de groep uiteen omdat de wat oudere hier willen blijven en omdat ik, Mark, Daan, Rick en Jaq daar geen zin in hebben gaan wij naar het lokale en tevens centrale busstation waar we kijken naar de eerste bus die vertrekt.
Ondertussen besluit Jaq terug te gaan naar de boot en gaan wij met zijn vieren in de rij staan voor de bus naar Anse Fourmi. De vraag is groter dan het aanbod en we komen nog maar net alle vier in de bus, Rick en Mark zittend in het gangpad. De busrit is fantastisch, zelfs na alle andere eilanden blijf ik mij verbazen over wat de natuur heeft te bieden. Aan het eind van de busrit krijgen we te horen dat de bus direct terug gaat en dat de volgende pas om vijf of was het nou half zeven gaat, wij besluiten ondanks dit probleem toch uit te stappen. het probleem is voor Daan want die moet op tijd bij de boot zijn om het diner te verzorgen voor de overige gasten. Hier valt de groep verder uiteen, Rick en ik krijgen een lift naar Bloody Bay en nemen een kijkje bij het strandt en de revier die hier op uitkomt, Daan en Mark vinden geen lift en lopen naar de baai waar wij ondertussen weer zijn vertrokken.
Tijdens de wandeling langs de kust proberen we te liften en krijgen een lift van drie Ieren in een huurjeep, zij nemen ons mee en we krijgen op deze manier nog een tour lang de kust met als hoogtepunt een bezoek aan de Englishman Bay, een prachtige baai met bamboe en een gratis biertje van de Ieren. Rick en ik besluiten om niet hier te blijven en we gaan lopen richting Castara en we spreken af met de Ieren dat we al een rit hebben voordat zij ons weer inhalen en nadat we na een biertje in Castara in een bus zijn gestapt halen de Ieren ons in en zwaaien we ze gedag.
Na nog wat bussen en een hapje buiten de boot en het slimme idee om een zaklantaarn te kopen want we hebben geen tijd af gesproken om weer opgepikt te worden weten we na de licht signalen de boot te bereiken.
Op de boot aangekomen vragen wij ons met ze allen af of het Dease gelukt is zijn Treesi te bereiken het enige wat wij weten is dat hij morgen met het vliegtuig terug komt.

Donderdag 21 jan na de rondrit en de wandelingen van gisteren is het vandaag tijd om te snorkelen. We worden opgepikt door de glasbodemboot en gaan naar het Buccoo Coral Reef & Nylon Pool een prachtig natuurgebied op een halfuur varen van de boot.
Wat is de verbazing groot als ik mijn eerste haai zie, maar ze zijn ongevaarlijk. De tweede haai die ik zie is een beetje groter en ligt onder het koraal en is twee meter lang, naast de haai zijn er nog vele andere en kleurrijke vissen.
Nadat we weer zijn af gezet op de boot zien we Dease met een brede glimlach op zijn gezicht weer op de boot en weten dus dat alles is gelopen zoals gehoopt. De rest van de dag lekker liggen zonnen op het dekhuis.

Vrijdag 22 jan met Mark naar Scarborough om daarna met de bus verder te gaan naar Charlottevilli een busrit aan de andere kant van het eiland en dus ook een ander uitzicht. In Charlotteville aangekomen zien we als eerst Jon die hier met de taxi naar toe is gekomen en we kijken naar het binnen halen van de netten door de vissers maar helaas mochten we van deze geen foto’s maken, dus blijft dit bij de herinneringen.
Na een voorraad water en wat eten te hebben gekocht gaan Mark en ik op weg voor een wandeling die volgens de gids vier uur duurt en gaat naar Anse Fourmi. Na een kwartiertje lopen zien we tot onze verrassing iets zwart op de weg wat zich beweegt en als wat dichterbij komen zien we dat het een slang is, helaas gaat die te snel zodat ik niet de tijd heb om hem op een foto’s te krijgen. Het is warm en de bergen zijn wat mij betreft hoog en het tempo wat Mark aanhoudt vindt ik wat hoog en met moeite kan ik hem volgen.
Na een uur krijg ik honger en dorst en zeg tegen Mark dat het tijd is om wat te eten en tot onze verbazing lijkt het er op dat iemand dat heeft geweten want uit een bergbeek steek een bamboe waar het water als een verkoelende douche uitkomt en waar we ons wat kunnen verfrissen. Na dit gaan we verder omhoog en lijkt alsof er geen eind aan komt, na iedere bocht gaat het verder omhoog en ik vraag me af waar ik aan begonnen ben, maar na ruim anderhalf uur lopen bereiken we een top en ik vraag me af of dit de laatste is.
We dalen af verder en verder en op een gegeven moment zien we de plek waar twee dagen eerder ook zijn geweest en blijken we voor de wandeling maar twee en een half uur nodig te hebben gehad. Half vier zijn we in Anse Fourmi en duiken een plaatselijke bar in om het vocht verlies aan te vullen en nadat we gevraagd hebben hoe laat de bussen gaan hebben we een klein probleem, blijven we wachten op de bus van half zeven of proberen we wat anders.
Vijf uur en we vragen aan de barbaas of hij misschien een lift kan regelen, hij stapt naar buiten en binnen dertig seconden staan er een auto voor de deur? We geven aan dat we naar Castara willen omdat ik na eergisteren weet dat er daar mogelijkheid zijn voor een volgende bus, maar onderweg weet de driver ons te overtuigen dat het in Roxborough makkelijker is om verder te gaan, dus gaan we die kant op. Na nog een taxi bereiken we Scarborough waar we wat rum kopen om de voorraad op pijl te houden en ontmoeten hier Ben en Jaqi waarna we gezamenlijk naar Store Bay gaan en na een uitstekend diner vinden we de boot weer terug.

Zaterdag 23 jan tijd om de administratie wat bij te houden en een dag waarop ik verder niets meer doe dan lekker niks.

Zondag 24 jan eerst aan land om de voorraad TT$ op te maken en een blik te werpen op een restant van een fort. Als het goed is kan ik voor lopig doorgaan met foto's maken want ik heb nu ruimte voor honderdvijftig foto's.
Terug aan boord gekomen kan ik meteen aan het werk om de storing in de generator op te lossen en zonder generator kunnen we niet veel doen. Een klus van een uurtje wat achteraf simpel viel op te lossen en we kunnen dus ons schema van vertrek aanhouden. Vandaag vertrekken we weer naar Grenada waar de vier Canadezen weer van boord gaan. Een oversteek van ongeveer 90 ml welke zeer voor spoedig verloopt met de aan het begin de grootste dolfijnen tot nu toe.

Grenada op herhaling 25 jan



Maandag 25 jan Rick is jarig maar aan het begin van de nachtwacht, welke ik te laat begon omdat ik mijn horloge kwijt was, merk ik daar nog niks van en vergeet dus om hem direct in de morgen te feliciteren. Ook zijn we van ochtend om half vier voor anker gegaan nadat na een tien uur zeilen precies aankomen op de plek die gepland was en waar we nog een bui met de harde wind krijgen die het schip laat schudden, maar daarna de wind stilte om alle zeilen op te doeken en een stukje op de motor..
Vandaag ook de duikplannen opstellen de email controleren en EC$ te halen.
Na de wandeling met dease over het strand naar de duikshop terug naar het internetcafe waar we de rest van de bemanning ontmoeten en alleen ik geen toegang kan krijgen op mijn hotmail.
De laatste avond van de vier Canadese gasten wordt afgesloten met een diner in de Red Crab en waar de strijd om een dozijn bier, de inzet voor de tenniswedstrijd tussen Jon en mij welke over drie maanden moet plaats vinden in Canada, begint met het geestelijk slopen van de tegenstander zodat deze zich drie maanden kan voorbereiden.

Dinsdag 26 jan regen regen en nog eens regen niet de juiste omstandigheden om de vier gasten met hun bagage droog in het vliegtuig te krijgen maar met veel regen kleding lukt het toch redelijk om ze droog aan de wal te krijgen.
De geestelijke oorlogvoering werkt want begint meteen als hij mij ziet over mijn dirty trick tennis te praten en houdt er niet meer mee op totdat ze weg zijn. Het wordt een drukke tijd wanneer ik in Canada kom, hiking, tennis, skiën en een T-bone en misschien nog meer staat mij allemaal te wachten. in de regen
Vandaag in de regen wachten op Karl de kapitein van de Double Zero om de navigatieduik te gaan doen. De navigatieduik bestaat uit een aantal oefeningen die ik moet verrichten zoals in een rechte lijn weg zwemmen keren en weer uitkomen op de startpunt, dit op de bodemstructuur en op het kompas. Het zwemmen van een vierkant en een driehoek op structuur en op kompas met veel geluk weet ik drie van de vijf keer precies op de juiste plek aan te komen, maar een keer verdwaalt en een keer vlakbij en applaus van Beat de instructeur voor het geluk van de precisie. Na het bestuderen van de volgende duik is het tijd om naar het café te gaan en de Email te proberen te lezen. Ja het is gelukt en ik het eenzame bericht van Piet lezen. Ik heb niet helemaal begrepen wat hij met de schrijfstijl bedoelde, maar het zullen wel de taalfouten zijn en niet het inhoudelijke.

Woensdag 27 jan vroeg op want vandaag ga ik weer naar Il Ronde om twee duiken te maken en het praktische deel van de cursus af te maken en weer is de natuur mooi, maar ik begin er een beetje aan gewent te raken Op de ontmoeting met de haai na en de wetenschap dat het op video wordt opgenomen is er niet veel verschil met de vorige duiken op deze plek, of het moet zijn de barracuda die een kijkje komt nemen.
Aan het eind van de dag krijg ik te horen dat ik geslaagd ben en we gaan de benodigde papieren invullen en ik krijg mijn voorlopig bewijs zodat ik als ik wil zonder problemen op andere plaatsen kan gaan duiken, hoewel ik het voorlopig even voor gezien hou.
Vandaag is Franco aan boord gekomen, Franco komt uit Italië en als alles goed gaat blijft hij aan boord toont en met Vancouver wat misschien wel heel handig is want vele handen maken licht werk en gewerkt zal er worden op de oversteek naar Vancouver, dit althans volgens de verhalen.

Donderdag 28 jan de dag om te schrijven, te Emaillen en een boodschap te doen, want een fles whisky voor een tientje is wel interessant. Voor de rest zal ik niet veel doen vandaag en dus ook niet veel schrijven en houdt het verslag op tot en met vandaag. Op de boot naast ons wordt cricket gespeeld door de lokale bemanning, wat gebeurd met veel gelag en zwemmend de bal weer ophalen

terug naar de index